پارگی تاندونهای شانه وضعیتی است که می تواند کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، توانایی شما را برای انجام کارهای روزمره محدود کرده و باعث درد قابل توجهی شود. چه ورزشکار باشید و چه کسی که به سادگی زمین خورده است، درک ماهیت پارگی تاندونهای شانه برای درمان به موقع و اجتناب از عوارض بیشتر ضروری است. فیزیوتراپی بخش مهمی از روند بهبودی درمان پارگی تاندون های شانه است که در کلینیک فیزیوتراپی دکتر نصیری بهترین فیزیوتراپی غرب تهران ارائه می شود.
مفصل شانه یکی از پیچیده ترین و انعطاف پذیرترین مفاصل بدن است. دامنه حرکتی آن در درجه اول از همکاری چهار تاندون کلیدی ناشی می شود که در مجموع به آن روتاتور کاف گفته می شود. این تاندون ها برای تثبیت شانه و تسهیل حرکات مختلف مانند بلند کردن، چرخش و کشش بازوها بسیار مهم هستند.
تاندون های کلیدی در شانه
- تاندون سوپراسپیناتوس – به بلند کردن بازو از بدن کمک می کند.
- تاندون Infraspinatus – به چرخش بازو به بیرون کمک می کند.
- تاندون ساب کتفی – در چرخش بازو به سمت داخل نقش دارد.
- تاندون ترس مینور – همچنین در چرخش بازو به سمت بیرون نقش دارد.
هنگامی که هر یک از این تاندون ها پاره می شود، به شدت بر تحرک و قدرت شانه تأثیر می گذارد و اغلب باعث درد ناتوان کننده می شود.
علل پارگی تاندونهای شانه
پارگی تاندون شانه ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. در برخی موارد، این یک آسیب ناگهانی است، در حالی که در برخی دیگر، ضعیف شدن تدریجی تاندون در طول زمان است.
آسیب های تروماتیک
یکی از علل شایع پارگی تاندون شانه، ضربه است. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
آسیب های ورزشی: ورزشکارانی که در ورزش های بالای سر مانند تنیس، بیسبال یا شنا شرکت می کنند، مستعد پارگی تاندون هستند.
حوادث و زمین خوردن: سقوط یا برخورد ناگهانی می تواند منجر به پارگی تاندون شود، به خصوص اگر بازو در هنگام ضربه کشیده شود.
شرایط دژنراتیو
افزایش سن و استفاده بیش از حد می تواند به مرور زمان منجر به ساییدگی و پارگی تاندون های شانه شود. حرکات تکراری، به ویژه در مشاغلی که نیاز به بلند کردن سر یا فعالیت هایی مانند نقاشی دارند، خطر را افزایش می دهند.
فرسودگی مرتبط با افزایش سن: با افزایش سن، تاندون‌ها خاصیت ارتجاعی و استحکام خود را از دست می‌دهند و آن‌ها را مستعد پارگی می‌کند.
استفاده بیش از حد مزمن: فشار مداوم بر روی تاندون ها بدون استراحت کافی می تواند منجر به پارگی های کوچک شود که به تدریج بدتر می شود.
عوامل خطر
همچنین چندین عامل خطر وجود دارد که افراد را مستعد پارگی تاندون شانه می‌کند، از جمله:
- وضعیت بدنی ضعیف
- فعالیت های حرکتی تکراری
- استعداد ژنتیکی برای تاندون های ضعیف تر
انواع پارگی تاندونهای شانه
پارگی تاندون می تواند از نظر شدت متفاوت باشد و ماهیت پارگی اغلب بر رویکرد درمانی تأثیر می گذارد.
پارگی جزئی در مقابل پارگی تمام ضخامت
پارگی جزئی فقط به بخشی از تاندون آسیب می رساند.
پارگی تمام ضخامت به این معنی است که تاندون به طور کامل از استخوان جدا شده است.
پارگی حاد
اینها صدمات ناگهانی هستند که اغلب در اثر ضربه یا فشار بیش از حد ایجاد می شوند.
پارگی مزمن
پارگی های مزمن در طول زمان به کندی ایجاد می شوند، معمولاً به دلیل فرسودگی ناشی از افزایش سن یا حرکات تکراری.
پارگی کامل
پارگی کامل به این معنی است که تاندون به طور کامل از استخوان جدا شده است که معمولاً نیاز به مداخله جراحی دارد.
علائم پارگی تاندونهای شانه
تشخیص زودهنگام علائم می تواند از آسیب بیشتر جلوگیری کند. علائم رایج عبارتند از:
- درد: درد شدید و تیز در شانه یا بالای بازو، به ویژه در هنگام حرکت.
- دامنه حرکت محدود: مشکل در بالا بردن بازو یا انجام کارهای بالای سر.
- ضعف: کاهش استحکام، بلند کردن یا حمل وسایل را سخت می کند.
- تورم یا کبودی: ناحیه اطراف شانه ممکن است متورم یا کبود به نظر برسد.
اگر مشکوک به پارگی تاندون هستید، یک متخصص پزشکی چندین آزمایش را برای تایید تشخیص انجام می دهد.
معاینه فیزیکی
پزشک با درخواست از شما برای انجام حرکات خاصی برای ارزیابی دامنه حرکتی و قدرت، شانه شما را ارزیابی می کند.
تکنیک های تصویربرداری
روش های تصویربرداری پیشرفته مانند MRI، سونوگرافی یا اشعه ایکس برای دریافت تصویر واضح تر از آسیب استفاده می شود. ام آر آی به ویژه در نشان دادن میزان پارگی موثر است.
گزینه های درمانی
درمان بستگی به شدت پارگی دارد. گزینه ها از مدیریت محافظه کارانه تا جراحی را شامل می شود.
درمان های محافظه کارانه
استراحت و بی حرکتی: با استفاده از بند یا بریس به تاندون زمان می دهید تا بهبود یابد.
فیزیوتراپی: تقویت عضلات اطراف برای حمایت از مفصل.
داروهای ضد التهابی: کاهش درد و تورم با داروهای بدون نسخه یا تجویزی.
مداخلات جراحی
اگر پارگی شدید باشد یا به درمان محافظه کارانه پاسخ ندهد، ممکن است جراحی لازم باشد.
جراحی آرتروسکوپی: یک روش کم تهاجمی برای ترمیم تاندون.
ترمیم تاندون باز: برای پارگی های بزرگتر، این کار شامل اتصال مجدد تاندون به استخوان است.
انتقال تاندون: در مواردی که تاندون قابل ترمیم نباشد، ممکن است تاندون دیگری به شانه منتقل شود.
بهبودی پس از پارگی تاندون نیاز به زمان و صبر دارد. فیزیوتراپی بخش مهمی از روند بهبودی است که بر بازگرداندن قدرت و انعطاف‌پذیری تمرکز دارد. بسته به میزان آسیب و درمان دریافتی، جدول زمانی بهبودی می تواند از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد.
