پارگی مینیسک زانو آسیب شایعی است که می تواند در مفصل زانو ایجاد شود. منیسک یک تکه غضروف C شکل است که به عنوان یک بالشتک بین استخوان ران و ساق پا عمل می کند. هر مفصل زانو دارای دو مینیسک است، یکی در سمت داخلی زانو و دیگری در سمت بیرونی. منیسک ها به توزیع یکنواخت وزن در سراسر مفصل زانو و جذب شوک در حین فعالیت هایی مانند دویدن، پریدن و چرخش کمک می کنند.
پارگی مینیسک می تواند به دلایل مختلفی از جمله آسیب های ورزشی، پیچش یا چرخش ناگهانی زانو و تغییرات دژنراتیو در مفصل زانو با افزایش سن رخ دهد. این یکی از شایع ترین آسیب های زانو است که توسط جراحان ارتوپد دیده می شود.
علائم پارگی منیسک بسته به شدت و محل پارگی می تواند متفاوت باشد، اما علائم رایج عبارتند از:
- درد در زانو، به ویژه هنگام چرخش مفصل
- تورم و سفتی در زانو
- مشکل در صاف کردن یا خم کردن زانو
- احساس پارگی چیزی در زانو
- احساس قفل شدن یا گرفتگی زانو
اگر مشکوک به پارگی مینیسک هستید، مهم است که برای تشخیص مناسب به یک متخصص زانو مراجعه کنید. اپزشک احتمالاً معاینه فیزیکی زانو را انجام می‌دهد و همچنین آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و اسکن MRI را برای تأیید تشخیص تجویز می‌کند.
فیزیوتراپی زانو موثرترین روش درمان غیرجراحی این آسیب و سایر آسیبهای زانو است که در کلینیک فیزیوتراپی دکتر نصیری در سردار جنگل ارائه می شود.
انواع پارگی مینیسک زانو
انواع مختلفی از پارگی مینیسک وجود دارد که می تواند در مفصل زانو ایجاد شود. رایج ترین انواع عبارتند از:
- پارگی شعاعی: این نوع پارگی زمانی رخ می دهد که منیسک از لبه بیرونی منیسک به لبه داخلی پاره می شود. پارگی شعاعی بسته به محل و شدت پارگی می تواند پایدار یا ناپایدار باشد.
- پارگی افقی: پارگی های افقی معمولاً به دلیل تغییرات دژنراتیو در مفصل زانو با افزایش سن ایجاد می شود. این پارگی ها به موازات فلات تیبیا ایجاد می شوند و می توانند باعث درد و تورم در مفصل زانو شوند.
- پارگی پیچیده: پارگی های پیچیده شامل اجزای عمودی و افقی هستند و درمان آن نسبت به پارگی های ساده دشوارتر است.
پارگی منیسک به دو دسته حاد یا مزمن طبقه بندی می شود. پارگی‌های حاد معمولاً نتیجه یک آسیب ناگهانی مانند ضربه‌های ورزشی است، در حالی که پارگی‌های مزمن به مرور زمان به دلیل تغییرات دژنراتیو در مفصل زانو ایجاد می‌شوند. اشک‌های حاد اغلب باعث درد و تورم فوری می‌شوند، در حالی که اشک‌های مزمن ممکن است شروع تدریجی علائم داشته باشند.
روشهای درمان
درمان پارگی منیسک به نوع، محل و شدت پارگی و همچنین سن و سطح فعالیت بیمار بستگی دارد. در برخی موارد، درمان‌های محافظه‌کارانه مانند استراحت، یخ، فشرده‌سازی و افزایش ارتفاع (RICE)، فیزیوتراپی زانو و داروهای ضد التهابی ممکن است برای مدیریت علائم کافی باشد و اجازه دهد تا پارگی به خودی خود بهبود یابد.
با این حال، اگر درمان های محافظه کارانه نتواند علائم را کاهش دهد یا اگر پارگی شدید باشد، ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. رایج ترین روش جراحی که برای ترمیم پارگی منیسک استفاده می شود، جراحی آرتروسکوپی است، یک روش کم تهاجمی که در آن یک دوربین کوچک و ابزار از طریق برش های کوچک وارد مفصل زانو می شود. در طول جراحی آرتروسکوپی، جراح قسمت پاره شده منیسک را کوتاه می کند یا پارگی را با استفاده از بخیه یا لنگر ترمیم می کند.
بهبودی پس از جراحی آرتروسکوپی برای پارگی منیسک معمولاً شامل یک دوره استراحت و به دنبال آن فیزیوتراپی برای بازگرداندن قدرت، انعطاف‌پذیری و دامنه حرکت در مفصل زانو است. برای اطمینان از نتیجه موفقیت آمیز و جلوگیری از عوارضی مانند عفونت، سفتی یا آسیب بیشتر، رعایت دقیق دستورالعمل های جراح پس از عمل بسیار مهم است.
در برخی موارد، پارگی منیسک ممکن است به دلیل نوع یا محل پارگی یا به دلیل اینکه بیمار کاندید مناسبی برای جراحی نیست، قابل ترمیم جراحی نیست. در این موارد ممکن است گزینه های درمانی دیگری مانند تزریق کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب در مفصل زانو یا تزریق ویسکومپلنتاسیون برای بهبود روانکاری در مفصل در نظر گرفته شود.
توجه به این نکته ضروری است که پارگی مینیسک می تواند خطر ابتلا به آرتروز در مفصل زانو را افزایش دهد، به خصوص اگر درمان نشود یا اگر پارگی به درستی مدیریت نشود. استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصل است که با تجزیه غضروف در مفصل زانو مشخص می شود و منجر به درد، تورم، سفتی و کاهش دامنه حرکتی می شود.
