بی اختیاری ادرار فوری (UUI) وضعیتی است که با نشت ناگهانی و غیرارادی ادرار به دلیل نیاز فوری به ادرار مشخص می شود. این فوریت اغلب با یک میل شدید و ناگهانی برای تخلیه همراه است که ممکن است کنترل آن دشوار باشد.
علل این نوع بی اختیاری ادرار را می توان به دو دسته اصلی طبقه بندی کرد:
مثانه بیش فعال (OAB): OAB وضعیتی است که در آن عضله مثانه به طور غیرارادی منقبض می شود و منجر به نیاز فوری به ادرار می شود. این می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:
- اختلالات عصبی (مانند مولتیپل اسکلروزیس، بیماری پارکینسون)
- عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)
- بزرگ شدن پروستات در مردان
- برخی داروها (مانند دیورتیک ها، آنتی کولینرژیک ها)
دیسینرژی اسفنکتر دترسور (DSD): DSD وضعیتی است که در آن عضله مثانه و عضله اسفنکتر (که جریان ادرار را کنترل می کند) به درستی هماهنگ نمی شوند. این می تواند منجر به نشت غیر ارادی ادرار در طول فعالیت هایی شود که فشار شکم را افزایش می دهد، مانند سرفه، خنده یا عطسه.
علائم بی اختیاری ادرار فوری
علامت اولیه UUI نشت ناگهانی و غیرارادی ادرار به دلیل نیاز فوری به ادرار است. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تکرر ادرار: تکرر ادرار به خصوص در طول شب (شب ادراری)
- فوریت: یک میل شدید و ناگهانی برای ادرار کردن که کنترل آن دشوار است
- دودلی: مشکل در شروع ادرار
- متناوب: نشت متناوب ادرار
- بی اختیاری استرسی: نشت ادرار در حین فعالیت هایی که باعث افزایش فشار شکمی می شود
تشخیص UUI شامل یک ارزیابی جامع توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی است. ارزیابی معمولاً شامل موارد زیر است:
تاریخچه پزشکی: شرح مفصلی از علائم، از جمله دفعات، فوریت، و دوره های بی اختیاری
معاینه فیزیکی: معاینه فیزیکی برای ارزیابی دستگاه ادراری و رد هر گونه بیماری زمینه ای
آزمایش ادرار: آزمایشی برای آنالیز ادرار از نظر علائم عفونت یا سایر ناهنجاری ها
مطالعات اورودینامیکی: مجموعه ای از آزمایشات برای ارزیابی عملکرد مثانه، از جمله سیستومتری (برای اندازه گیری فشار مثانه) و uroflowmetry (برای اندازه گیری میزان جریان ادرار)
روشهای درمان
درمان بی اختیاری ادرار فوری به علت زمینه ای بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرینات فیزیوتراپی کف لگن: تکنیک هایی برای بهبود کنترل مثانه، مانند دفع ادرار به موقع، تمرینات کف لگن، و تمرین مثانه
- داروها: داروهایی برای شل کردن عضلات مثانه (آنتی کولینرژیک ها) یا کاهش اسپاسم مثانه (آگونیست های بتا-3)
- تحریک الکتریکی: تحریک الکتریکی اعصاب خاجی برای بهبود عملکرد مثانه
- جراحی: ممکن است در موارد شدیدی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، جراحی در نظر گرفته شود.
علاوه بر درمان های ذکر شده در بالا، چندین استراتژی وجود دارد که می تواند به مدیریت UUI کمک کند:
- اصلاح سبک زندگی: پرهیز از کافئین، الکل و غذاهای تند، که می توانند مثانه را تحریک کنند.
- تمرین مثانه: برای تقویت عضلات مثانه، فواصل بین ادرار را به تدریج افزایش دهید
- تمرینات کف لگن: تقویت عضلات کف لگن برای بهبود کنترل مثانه
- محصولات جاذب: استفاده از پدهای جاذب یا لباس زیر برای مدیریت دوره های بی اختیاری
