پارگی منیسک زانو

پارگی منیسک زانو یک آسیب شایع است که به قطعات هلالی شکل غضروف واقع بین استخوان ساق پا (درشت نی) و استخوان ران (فمور) در مفصل زانو آسیب می رساند. این منیسک ها به عنوان ضربه گیر و تثبیت کننده عمل می کنند و از ساییدگی استخوان ها به یکدیگر محافظت می کنند. پارگی می تواند به طور ناگهانی در اثر ضربه ایجاد شود یا به تدریج به دلیل ساییدگی و پارگی در طول زمان ایجاد شود.

علل پارگی منیسک زانو چیست؟

ترومای حاد: این شایع ترین علت است که معمولاً افراد جوان تر و فعال را تحت تأثیر قرار می دهد. حرکات چرخشی یا چرخشی ناگهانی همراه با وزن بر روی زانو، مانند ورزش، می تواند منیسک را پاره کند.

تغییرات دژنراتیو: با افزایش سن، منیسک‌ها ضعیف‌تر می‌شوند و حتی با انجام فعالیت‌های روزمره مانند چمباتمه زدن یا زانو زدن، بیشتر مستعد پارگی می‌شوند. این در افراد مسن بیشتر شایع است.

بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی پس از جراحی زانو

علائم پارگی منیسک زانو

درد: این درد معمولاً اولین و برجسته‌ترین علامت است که اغلب در قسمت داخلی (مدیانی) یا بیرونی (جانبی) زانو یا گاهی اوقات پشت قرار دارد.
تورم: مفصل زانو ممکن است ظرف چند ساعت یا چند روز پس از آسیب متورم شود.
گرفتن یا قفل شدن: زانو ممکن است به دلیل گیرکردن قطعه منیسک پاره شده در مفصل احساس گیر کرده یا نتواند به طور کامل خم یا صاف شود.
بی ثباتی زانو: ممکن است احساس بی ثباتی یا کمانش در زانو داشته باشید که تحمل وزن را دشوار می کند.

درمان بستگی به شدت پارگی، سن، سطح فعالیت و سلامت کلی شما دارد. گزینه ها عبارتند از:

• استراحت و فیزیوتراپی: برای پارگی های خفیف تر، این می تواند به مدیریت درد، کاهش تورم و بهبود انعطاف پذیری و قدرت کمک کند.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): برای کاهش درد و التهاب.
• جراحی ترمیم منیسک: ترمیم منیسک پاره شده به هم، معمولاً برای افراد جوان تر و فعال با پارگی حاد.
• برش منیسک (منیسککتومی جزئی آرتروسکوپی): برداشتن قسمت آسیب دیده منیسک، یک گزینه رایج تر برای بزرگسالان مسن یا پارگی های پیچیده است.

فیزیوتراپی پس از پارگی منیسک زانو

فیزیوتراپی نقش مهمی در بهبود پارگی منیسک زانو دارد، چه درمان محافظه کارانه (بدون جراحی) و چه توانبخشی پس از جراحی را انتخاب کنید. در اینجا یک تفکیک دقیق از آنچه فیزیوتراپی پس از پارگی مینیسک معمولاً شامل می شود آورده شده است:

اهداف فیزیوتراپی:

کاهش درد و تورم: تکنیک هایی مانند کمپرس یخ، ماساژ و ورزش های خاص می توانند به مدیریت درد و التهاب در مراحل اولیه کمک کنند.
بازگرداندن دامنه حرکتی: کشش های ملایم و حرکات کنترل شده به تدریج توانایی زانو را برای خم شدن و صاف شدن کامل بهبود می بخشد.
عضلات اطراف را تقویت کنید: تمرینات عضلات چهارسر ران، همسترینگ، ساق پا و سایر عضلات ضروری برای ثبات و حمایت زانو را هدف قرار می دهند.
تعادل و حس عمقی را بهبود ببخشید: فعالیت هایی مانند ایستادن تک پا و تخته های تکان دهنده حس موقعیت و ثبات مفصل را افزایش می دهد.
بازگشت به فعالیت های عملکردی: درمانگر برنامه را با نیازها و اهداف خاص شما تنظیم می کند و به تدریج به سمت فعالیت هایی مانند پیاده روی، دویدن یا بازگشت به ورزش پیش می رود.

مراحل فیزیوتراپی

فاز اولیه (0-6 هفته): بر مدیریت درد، کاهش تورم و بازیابی دامنه اولیه حرکت تمرکز دارد. ورزش ها ملایم و بدون درد هستند.

مرحله میانی (6-12 هفته): پیشرفت به سمت تمرینات تقویتی، تمرینات تعادلی و بهبود حس عمقی. فعالیت‌ها چالش‌برانگیزتر می‌شوند، اما حرکت بدون درد همچنان حیاتی است.

فاز پیشرفته (12+ هفته): به تدریج تمرینات ورزشی خاص یا فعالیت های کاربردی مرتبط با زندگی روزمره شما را در بر می گیرد. تمرکز بر ایجاد قدرت، استقامت و اعتماد به نفس برای بازگشت ایمن به فعالیت های مورد نظر شما است.

فواید فیزیوتراپی:

• بازیابی سریعتر و بازگشت به عملکرد
• کاهش درد و تورم
• بهبود ثبات مفصل و حس عمقی
• افزایش قدرت و انعطاف پذیری
• کاهش خطر آسیب مجدد
• بهبود تحرک و عملکرد کلی

برنامه های فیزیوتراپی بر اساس شدت پارگی، سن، سطح فعالیت و سلامت کلی شما، فردی هستند.
شرکت فعالانه در برنامه توانبخشی و پیروی از دستورالعمل های درمانگر برای نتایج مطلوب ضروری است.