پارگی تاندون آشیل یکی از آسیب های شایعی است که معمولا در افراد ورزشکار و پرتحرک رخ می دهد و منجر به اختلال در وضعیت راه رفتن می شود.
درد شدید در ساق و پشت پا مهم ترین مشخصه این آسیب است که مبتلایان گزارش می دهند.
از آن جایی که تاندون آشیل نقش مهمی در راه رفتن طبیعی فرد دارد آسیب دیدگی و پارگی تاندون آشیل منجر به ناتوان در راه رفتن بطور طبیعی می شود.
این تاندون عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل کرده و زمانی که بیش از حد نیروی کششی بر آن وارد شود آسیب دیده و راه رفتن را برای فرد دشوار می کند.
این آسیب اغلب حدود پنج سانتی متر بالاتر از محل اتصال این تاندون به استخوان پاشنه رخ می دهد و از آن جایی که خونرسانی به این منطقه ضعیف است امکان ترمیم خودبخودی آن وجود ندارد و انجام اقدامات درمانی ضروری است.
درمان پارگی تاندون آشیل بسته به شدت آسیب و میزان پارگی و همچنین میزان فعالیت فرد متفاوت است.
توقف کامل فعالیت های ورزشی در زمان بروز آسیب برای جلوگیری از تشدید آسیب دیدگی ضروری است.
کاهش فعالیت و استفاده از عصا و یا چوب زیر بغل هنگام راه رفتن برای جلوگیری از تشدید آسیب دیدگی تا زمان بهبودی کامل ضروری است.
استفاده از کمپرس گرم و سرد به تسکین درد و التهاب ناشی از این آسیب کمک زیادی می کند.
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن به تسکین درد کمک زیادی می کند.
فیزیوتراپی بهترین روش درمان پارگی تاندون آشیل در بسیاری از موارد است.
فیزیوتراپیست با ارائه برنامه تمرینی سعی می کند به بازگشت هرچه سریع تر فرد ورزشکار به میادین ورزشی کمک کند.
تمرینات فیزیوتراپی با ایجاد کشش و تقویت عضلات ساق پا ریسک آسیب دیدگی مجدد را به حداقل می رساند.
در صورتی که پارگی بطور کامل رخ داده باشد جراحی برای ترمیم تاندون آسیب دیده ضروری است ، پس از جراحی نیز فیزیوتراپی برای توانبخشی و بازیابی توانایی های ورزشی فرد ورزشکار ضروری است.
کلمات مرتبط :