بی اختیاری ادرار در زنان، نشت ادرار از مثانه است که به طور غیرارادی اتفاق می افتد. این مشکل می تواند بسیار آزاردهنده باشد و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.
بی اختیاری ادرار در زنان شایع است. حدود 30 درصد از زنان در سنین 18 تا 64 سال و بیش از 50 درصد از زنان بالای 65 سال از این مشکل رنج می برند.
برای تشخیص بی اختیاری ادرار در زنان، پزشک معمولاً معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد علائم بیمار سوال می پرسد. ممکن است آزمایشات دیگری نیز برای تشخیص علت بی اختیاری ادرار انجام شود، مانند:
- آزمایش ادرار: برای بررسی وجود عفونت یا سایر مشکلات در ادرار
- آزمایش عملکرد مثانه: برای ارزیابی عملکرد مثانه
- تصویربرداری از لگن: برای بررسی عضلات کف لگن و مثانه
انواع بی اختیاری ادرار در زنان وجود دارد، از جمله:
بی اختیاری استرسی: شایع ترین نوع بی اختیاری ادرار در زنان است. در این نوع، نشت ادرار هنگام انجام فعالیت های خاصی که فشار به مثانه وارد می کنند، مانند سرفه، عطسه، خنده، بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش کردن، اتفاق می افتد.
بی اختیاری اضطراری: در این نوع، فرد احساس فوری و شدید نیاز به ادرار کردن دارد و ممکن است قبل از رسیدن به دستشویی، ادرار از او خارج شود.
بی اختیاری مخلوط: ترکیبی از بی اختیاری استرسی و اضطراری است.
بی اختیاری ناشی از پرکاری مثانه: در این نوع، مثانه بیش از حد فعال است و انقباضات غیرارادی دارد. این انقباضات می تواند باعث نشت ادرار شود، حتی اگر مثانه پر نباشد.
علل بی اختیاری ادرار در زنان
بارداری و زایمان: بارداری و زایمان می تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند، که از مثانه حمایت می کنند. این آسیب می تواند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.
یائسگی: یائسگی می تواند باعث کاهش سطح هورمون استروژن شود. استروژن نقش مهمی در سلامت مثانه و عضلات کف لگن ایفا می کند. کاهش سطح استروژن می تواند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.
افزایش سن: با افزایش سن، عضلات کف لگن ضعیف می شوند. این ضعف می تواند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.
برخی بیماری ها و داروها: برخی بیماری ها، مانند دیابت، ام اس و پارکینسون، می توانند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهند. برخی داروها نیز می توانند باعث بی اختیاری ادرار شوند.
جراحی: جراحی در ناحیه لگن، مانند جراحی برداشتن رحم، می تواند خطر ابتلا به بی اختیاری ادرار را افزایش دهد.
روشهای درمان
درمان بی اختیاری ادرار در زنان به نوع بی اختیاری و علت آن بستگی دارد. برخی از درمان های رایج بی اختیاری ادرار در زنان عبارتند از:
- فیزیوتراپی کف لگن: شامل تمرینات کگل که به تقویت عضلات کف لگن کمک می کنند و بیوفیدبک است.
- داروهای ضد انقباض مثانه: این داروها به کاهش انقباضات غیرارادی مثانه کمک می کنند.
- جراحی: جراحی ممکن است برای درمان برخی انواع بی اختیاری ادرار، مانند بی اختیاری استرسی، ضروری باشد.
در برخی موارد، ممکن است ترکیبی از درمان ها برای درمان بی اختیاری ادرار در زنان مورد نیاز باشد.
فیزیوتراپی کف لگن برای بی اختیاری ادرار در زنان
فیزیوتراپی کف لگن می تواند به بهبود کنترل ادرار، مدفوع و حرکات جنسی کمک کند.
تمرینات کف لگن
تمرینات کف لگن پایه ای ترین شکل فیزیوتراپی کف لگن هستند. این تمرینات به فرد کمک می کند تا عضلات کف لگن خود را شناسایی و کنترل کند.
تمرینات کف لگن ساده ای که می توانید در خانه انجام دهید عبارتند از:
- تمرین انقباض: در یک موقعیت راحت بنشینید یا بایستید. عضلات کف لگن خود را به مدت 5 ثانیه منقبض کنید، سپس 5 ثانیه استراحت کنید. این تمرین را 10 بار تکرار کنید.
- تمرین نگه داشتن: عضلات کف لگن خود را به مدت 10 ثانیه منقبض کنید، سپس استراحت کنید. این تمرین را 5 بار تکرار کنید.
- تمرین تناوبی: عضلات کف لگن خود را به مدت 1 ثانیه منقبض کنید، سپس 1 ثانیه استراحت کنید. این تمرین را 10 بار تکرار کنید.
سایر روش های فیزیوتراپی کف لگن
علاوه بر تمرینات کف لگن، فیزیوتراپیست ممکن است سایر روش ها را نیز برای درمان بی اختیاری ادرار در زنان استفاده کند. این روش ها عبارتند از:
- بیوفیدبک: این روش از سیگنال های الکتریکی برای کمک به فرد در شناسایی و کنترل عضلات کف لگن استفاده می کند.
- تمرینات دیافراگم: این تمرینات به بهبود کنترل مثانه کمک می کنند.
- آموزش مجدد مثانه: این روش به فرد کمک می کند تا مثانه خود را برای ادرار کردن بیشتر کنترل کند.