بیماری پارکینسون یک بیماری دژنراتیو مغز مرتبط با سن است، به این معنی که باعث می شود قسمت هایی از مغز شما خراب شود. بیشتر به دلیل ایجاد کندی حرکات، لرزش، مشکلات تعادل و موارد دیگر شناخته شده است. بیشتر موارد به دلایل نامعلومی اتفاق می افتد، اما برخی ارثی هستند. این بیماری قابل درمان نیست، اما گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد.
در حالی که این وضعیت بیشتر به دلیل تأثیر آن بر کنترل، تعادل و حرکت عضلانی شناخته می شود، همچنین می تواند تأثیرات گسترده ای بر حواس، توانایی تفکر، سلامت روان و غیره داشته باشد.
این بیماری در چه افرادی بیشتر دیده می شود؟
خطر ابتلا به بیماری پارکینسون به طور طبیعی با افزایش سن افزایش می یابد و میانگین سنی که در آن شروع می شود 60 سالگی است.
در حالی که پارکینسون معمولاً مرتبط با سن است، ممکن است در بزرگسالان تا 20 سالگی اتفاق بیفتد (اگرچه این بسیار نادر است و اغلب افراد والدین، خواهر و برادر کامل یا فرزندی با همین بیماری دارند).
بیماری پارکینسون به طور کلی بسیار شایع است و در بین بیماری های دژنراتیو مغزی مرتبط با سن در رتبه دوم قرار دارد. این همچنین شایع ترین بیماری مغزی حرکتی (مرتبط با حرکت) است. کارشناسان تخمین می زنند که حداقل 1 درصد از افراد بالای 60 سال در سراسر جهان به این بیماری مبتلا هستند.
علائم بیماری پارکینسون
پارکینسون باعث میشود که ناحیه خاصی از مغز شما، گانگلیونهای پایه، خراب شود. همانطور که این ناحیه بدتر می شود، توانایی هایی را که آن مناطق زمانی کنترل می کردند از دست می دهید. محققان کشف کرده اند که بیماری پارکینسون باعث تغییر عمده در شیمی مغز شما می شود.
در شرایط عادی، مغز شما از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی برای کنترل نحوه ارتباط سلول های مغزی (نورون ها) با یکدیگر استفاده می کند. هنگامی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستید، دوپامین کافی، یکی از مهم ترین انتقال دهنده های عصبی، ندارید.
وقتی مغز شما سیگنالهای فعالسازی را ارسال میکند که به عضلات شما میگوید حرکت کنند، با استفاده از سلولهایی که به دوپامین نیاز دارند، حرکات شما را به خوبی تنظیم میکند. به همین دلیل است که کمبود دوپامین باعث کندی حرکات و علائم لرزش پارکینسون می شود.
با پیشرفت بیماری پارکینسون، علائم گسترش یافته و تشدید می شوند. مراحل بعدی بیماری اغلب بر عملکرد مغز شما تأثیر می گذارد و باعث علائمی مانند زوال عقل و افسردگی می شود.
شناخته شده ترین علائم بیماری پارکینسون شامل از دست دادن کنترل عضلات است. با این حال، کارشناسان اکنون می دانند که مسائل مربوط به کنترل ماهیچه ها تنها علائم احتمالی پارکینسون نیستند.
علائم حرکتی که به معنای علائم مرتبط با حرکت است بیماری پارکینسون شامل موارد زیر است:
حرکات آهسته. تشخیص بیماری پارکینسون مستلزم داشتن این علامت است. افرادی که این بیماری را دارند آن را به عنوان ضعف عضلانی توصیف می کنند، اما به دلیل مشکلات کنترل عضلانی رخ می دهد و هیچ از دست دادن واقعی قدرت وجود ندارد.
لرزش هنگام استراحت عضلات. این لرزش ریتمیک عضلات حتی زمانی که از آنها استفاده نمی کنید است و در حدود 80 درصد از موارد بیماری پارکینسون رخ می دهد. لرزش در حال استراحت با لرزش ضروری متفاوت است، که معمولاً در حالت استراحت عضلات رخ نمی دهد.
وضعیت ناپایدار یا راه رفتن در راه رفتن . آهسته شدن حرکات و سفتی بیماری پارکینسون باعث حالت خمیده یا خمیده می شود. این معمولاً با بدتر شدن بیماری ظاهر می شود. زمانی که یک فرد راه میرود قابل مشاهده است، زیرا از گامهای کوتاهتر و متحرکتر استفاده میکند و بازوهای خود را کمتر حرکت میدهد. چرخش در حین راه رفتن ممکن است چندین مرحله طول بکشد.
علائم غیر حرکتی
- علائم سیستم عصبی خودمختار. این موارد عبارتند از افت فشار خون ارتواستاتیک (فشار خون پایین هنگام ایستادن)، یبوست و مشکلات گوارشی، بی اختیاری ادرار و اختلالات جنسی.
- افسردگی.
- از دست دادن حس بویایی (آنوسمی).
- مشکلات خواب مانند اختلال حرکت دوره ای اندام (PLMD)، اختلال رفتاری حرکت سریع چشم (REM) و سندرم پاهای بی قرار.
- مشکل در تفکر و تمرکز (زوال عقل مرتبط با پارکینسون).
کلمات مرتبط :
بیماری پارکینسون – درمان پارکینسون – علائم پارکینسون – توانبخشی بیماری پارکینسون – فیزیوتراپی در منطقه ۵ تهران – فیزیوتراپی در باغ فیض – فیزیوتراپی در سردار جنگل
