استئوکندریت دیسکانس یک بیماری مفصلی است که در آن استخوان زیر غضروف مفصل به دلیل کمبود جریان خون میمیرد. سپس این استخوان و غضروف می تواند شل شود و باعث درد شود و احتمالاً مانع حرکت مفصل شود.
استئوکندریت دیسکانس بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ می دهد. این می تواند علائمی را پس از آسیب به مفصل یا پس از چندین ماه فعالیت، به ویژه فعالیت های شدید مانند پریدن و دویدن که بر مفصل تأثیر می گذارد، ایجاد کند. این بیماری بیشتر در زانو رخ می دهد، اما در آرنج، مچ پا و سایر مفاصل نیز رخ می دهد.
پزشکان استئوکندریت دیسکانس را با توجه به اندازه آسیب، جدا شدن جزئی یا کامل قطعه، و اینکه آیا قطعه در جای خود باقی می ماند، درجه بندی می کنند. اگر قسمت شل شده غضروف و استخوان در جای خود باقی بماند، ممکن است علائم کمی داشته باشید یا هیچ علائمی نداشته باشید. برای کودکان خردسالی که استخوانهایشان هنوز در حال رشد است، آسیب ممکن است خود به خود بهبود یابد.
اگر قطعه شل شود و بین قسمت های متحرک مفصل شما گیر کند یا اگر درد مداوم دارید، ممکن است جراحی لازم باشد.
دلایل و عوامل خطر
علت استئوکندریت دیسکانس ناشناخته است. کاهش جریان خون به انتهای استخوان آسیب دیده ممکن است ناشی از ضربه های مکرر باشد – قسمت های کوچک و متعدد آسیب جزئی و ناشناخته که به استخوان آسیب می رساند. ممکن است یک جزء ژنتیکی وجود داشته باشد که باعث می شود برخی افراد تمایل بیشتری به ابتلا به این اختلال داشته باشند.
این بیماری می تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت در آن مفصل را افزایش دهد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی بخش مهمی از بهبودی شما در صورت نیاز به جراحی است یا خیر. برنامه شما با فیزیوتراپیستتان با شما در میان گذاشته می شود و با شرایط و اهداف شما تنظیم می شود. کرایروتراپی بخشی ضروری از درمان شما پس از جراحی است زیرا این کار باعث کاهش تورم می شود. گزینه های دیگر عبارتند از:
اگر فیزیوتراپی در اسرع وقت شروع شود، اثرات طولانی مدت استئوکندریت دیسکانس باید حداقل باشد. بسیار مهم است که توانبخشی شما به تدریج پیشرفت کند و با شرایط شما شخصی شود و خطر آسیب مجدد کاهش یابد.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در غرب تهران – فیزیوتراپی در جنت اباد – فیزیوتراپی در شهران